“Aðlaya aðlaya deniz doldu ha! Diye baðýrdý adam Duydum Aðzým mühürlü ve aylardan ramazandý Sustum Hiç dolar mýydý birkaç damla gözyaþýyla deniz! Diye söylenip dururken içimden Onun gözlerinde kadýn Benimse gözlerimde tütüyordu hüzün Güldüm, geçtim Oysa Gözlerimi yalnýzca deniz gördü sanýyordum…
Yürüdüm Eli kulaðýnda ezandaydý aklým Ve sýlasýz bildiðim Þükre düþkün yüreðimdeydi açlýðým /açtým Sýzlanýnca biraz Dilime anarþist bir türkü düþtü “Aldýrma gönül aldýrma!” diyordu Aldýrmadým Yürüdüm Yürüdü içimde devran…
Açtým Masamda Adana Kebap, salata ve ayran Bir ben tek baþýnaydým Bir de yan masadaki esmer adam Ýkimiz de gönülsüz el atmýþtýk ekmeðe Ýkimizinde gözlerinde kaçamak bakýþlar ve hüzün Oysa asma çardak altýndaydý masalarýmýz Masalarýmýz ki hepten ölüm sessizliðinde deðildi Yanýbýþýmýzda Gözlerimize bakan aç kedilerimiz vardý...
Ve paylaþtýk kedilerimizi Tekir bana düþtü Mestansa ona Boðazýmýza dizilmeden bitirebilmiþtik lokmalarýmýzý…
Yerinden kalktý ve yürüdü Ben de yürüdüm Denizi doldurmaya gidiyordum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Saadet Ün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.