ODALAR

Odalar karanlýk,odalar sessiz
Odalar; herkesten, kaçan odalar.
Dökülmüþ duvarlar, kýrýk sobalar
Odalar aðlýyor, odalar bizsiz.

Yerler yýkýk-dökük, eþyalar tozlu
Her tarafý hâlâ bir tarih kokar.
Þimdi mazideki günleri arar.
Geçmiþi azamet hali tevazu

Þimdi tek baþýna ýssýz ve sessiz;
Kendi dünyasýnda tefekkür eder.
Duymuyor halinden elem ve keder,
Vermiyor yýllarca ruhundan taviz.

Kaybolan odamý yoksa biz miyiz?
Kaybolmanýn sonu nereye kadar ?
Ýnsanlar aslýnda zamandan kaçar,
Þimdi dünde miyiz,bu günde miyiz ?





Sosyal Medyada Paylaşın: