Kutbu-l Veda

görmedim deðil
yanaðýndan düþen katreleri .
hatta çok kez izledim
taþan suyun neleri götürdüðünü .

fakat bu defa baþka.
bir diaspora ,
birikiyor ökçesinde yurdumun .
karýncalar, çakýl taþlarý
ve yosun ve tuz .
genzimde ince bir sýzý
visalin gölgesinde pusmuþuz .

budanacak bir selvi kovuðundan
yetiþiyor göðün feneri gördün mü ?
kývranýyor esna vaktinde ulu pýnar .
yoksa bu vadiye küskün mü ?

þiltesini söküyoruz artýk sabahýn
kalkýn , kalkýn ey kuþ ordusu !
bize gerek makas ve sis
ve biraz da insan tortusu .

bu vadi , bu aðaçlar ve yýðýntý ,
devrilesi cüssemin üstünedir yýkýntý .
bu bir felaket diyor bak daðlar .
görmüyor musun ?
sabahlarý yýrtmakla aslýnda
akþamlarý örmüyor musun ?

söyle ey yaðacak olan !
vaktin nedir ?
dokunaklý þeylerin içre
damlayan bir mýsraa gibi
daraltýyor ruhumu bu nehir .

sen .
sen ki ,
gül mevsiminde bir fýrtýna ,
anneme topladýðým çiçek .
ve avcumda yükselen o týpýrtý
hiçbir zaman dinmeyecek .



kavuþamayan iki kutbun mevsiminde ,
vedalar hep soðuktur .


m nha if

ü r














Sosyal Medyada Paylaşın: