Bu hicran ateþi sardý dört yanýmý,
Feryadýmda buldum aþkýn harmaný.
Sensiz geceleyin yandý her aným,
Naðmelerin doldu kalbimin kâný.
Ýzmir sokaklarý taþla bezeli,
Sana ses veriyor rüzgârýn eli.
Ben Diyarbakýr’da hasretin dili,
Seninle konuþur her bir hayali.
Tuþlarda süzülen naðme-i hicran,
Ezgilerle aðlar gönlümde devran.
Piyano sustukça kesilir her can,
Yokluðun düþürür beni zindana.
Sen rüzgârý kendine dost kalmýþsýn,
Melodilerinle esersin sokak aralarýnda.
Ben seni dinlerken kaybolurum kendi içimde,
Çünkü sen, eþsiz bir hüzzam’sýn, Ýlyun.
Bahara benzeyen gözlerin, gülüþ,
Sevda koru gibi içimde ateþ.
Dokunduðun notalar her bir güneþ,
Nur olur ruhuma akar her köþe.
Ey yýldýzlar þahý, gönlümün tahtý,
Melodinde saklý âlemin bahtý.
Ellerinle çizersin vuslat vakti,
Aþkýma dokunur her bir nakþý.
Sonsuzluk denizi olmuþ her sesin,
Kalbime iz düþer dokunan telin.
Kimi bu sevdayý görse der ki kim,
“Bir hüzzam naðmesi yakar âlemi.”
Gökün þanlý ihtiþamýna bakarken,
Yeryüzü sessizdir rüzgâr eserken.
Bir gün gelir misin baharý erken,
Açýlýr gönlümde gül olur diken.
Eflatun hayaller düþer gözlerime,
Seher vakti aðlar aþkým dizlerime.
Nur-i mah dokunur sessiz sözlerime,
Sen ezgim, sen hülyam, sen canýmsýn.
Þimdi bir duvarda yankýlanan sesin,
Chopin duysa kalkar, dinler kesin.
Biter mi bu özlem, diner mi ahým,
Bir gün vuslata varýr mý çaðrým?
id’n
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.