Korkmaz mýsýn býçaðý boðazýna dayadýðýn þeytanla bir olmaktan? Cennetin hayalini kurarken, sana dayatýlan cehennemde yanmaktan Perdenin ardýndan çekiyor görünmez iplerini ilüzyonun has ustasý Savaþmaktan yorulmuþ gibisin, söyle aynada gördüðün sen hala sen misin?
Dilim dönmez anlatmaya bu acýyý, kalemim söylemek bilmez ki derdini derdime Ne zamandýr askýda kalmýþ duygularým, içimde zamanla büyür kahrýmýn yumrusu Amansýz bir hastalýk gibi dört yanýma yayýldý umutsuzluðun çaresiz koyu zehri Karanlýk fýrtýnalarýn ortasýnda, ateþte yürümekten korkmazdým ellerini uzatsan
Sana karþý durmak, kendi ruhumu ateþlerde yakmak gibi Sana karþý gelmek, kendime yaptýðým en büyük ihanet gibi Bu kutsal ateþi söndürmek, gökyüzüne sýrt çevirmek gibi Vazgeçmek demek, kendi güneþimi karanlýða hapsetmek gibi
Ellerim uzansa da tutamaz seni, benliðin yýldýzlar kadar uzakta Adýn peþimden gelen gölge gibi, sürekli yankýlanýr kulaklarýmda Sosyal Medyada Paylaşın:
Üçüncü Şahıs Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.