Sonsuz gecenin, zifiri karanlýðýnda Umutsuzluk sararken dört bir yanýmý Bir amaç, anlam aradým bu hiçlik okyanusunda Ne zaman, ne ilaçlar merhem oldu Ruhumda ki bu derin, iltihaplý yaralara
Ne yüreðiyle görebildi Ne kadir kýymet bildi Gözleri kör, kulaklarý saðýrdý Arzularýnýn, özgürlüðünün kölesi oldu âdemoðlu
Paslý, bin bir yamalý zýrhýmý kuþandým Bu sonu belirsiz yolculukta Kan revan içinde kaldým Hakikâti ararken Bîtap düþtüm zihnimin kasvetli zindanlarýnda
Solmuþ bir gül, sönük bir ateþ gibiydi sevdan Ruhun acýlar içerisinde Kalbin keder yüklü Yaþamýn gizi saklýydý gözlerinde
Dört bir yana savrulmuþken kaderimin ipleri Bin kere öldüm, bin kere doðdum her yeni günün ilk ýþýklarýyla Hakikate uyandýðýmý sandým, yalanlarla uyutulduðumu bilmeden Bir sen, bir ben eðreti kaldýk bu devran-ý âlemde Sosyal Medyada Paylaşın:
Üçüncü Şahıs Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.