Yirmi birinci yüzyýlýn vebasý çoktan yayýlmýþ her yere Keskin, amansýz bir soðuk nüksetmiþ zihinlere, kalplere Bunca dert, keder yetmezmiþ gibi düþman olmuþuz kendimize Ardý ardýna sonu gelmez duvarlar örülmüþ dört bir yanýmýza
Her bir darbeyle soluk bir güneþ ýþýðý süzülüyor çatlaklardan Gözlerden sakýndýðým o güzel çiçekler soluyor zifiri karanlýkta Kusursuzluk arayýþýnda üstümüze tam oturacak kýyafetler örmüþüz Dýþarýya sunduðumuz bol hoþ görümüz, kendimizle baþ baþa kördüðümüz
Bir his var içimde adýný bilmediðim, bir dünya var uçsuz bucaksýz Sarýlsam her bir kusuruna, bilmem ki ellerim uzanýr mý sonsuzluða? Sosyal Medyada Paylaşın:
Üçüncü Şahıs Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.