Bir kapý kaç defa aþýndýrýlýr, bilmem. Açýlmayan kapýlar kýrýlýr mý? Yoksa kapýyý açmayana mý kýzýlýr? Fýrýna ateþ, ateþe ekmek lazým piþmek için… Piþmeyen ekmek mi ola? Ýzinsiz çýkýlmaz hanelerden, çýkýp düþtüm yollara. Yol beni adam eder, zannettim. Huysuzlanan küheylan gibi koþarken oradan oraya… Emir sultandan gelir; “at koþa koþa çatlar… Öðren! Bir þeylere yetemeyeceðini” Sonra tamam edilecek sohbetler kalmýþtýr, ortada. Oysa bir daha yüz yüze gelmeyecek insanlar vardý. Arayýp bulamadýðýmýz, bulduðumuzu zannettiðimiz… Özlenen þey sohbetti… Ýkinci bir emir verdi Sultan; Sevdiklerinden ölenler var mý? Var. Ölecekler var mý, sen dâhil? Var… Deden de öldü. Evet, Muhtemelen dedenin babasý da öldü… O zaman ibret almaz mýsýn? Ismahan ÇERÝBAÞI Sosyal Medyada Paylaşın:
ısmahan çeribaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.