Yaşam Ünitesi

durup durup
kendini hatýrlatan
iki göz hüzün
uzaðý iple çeken
uzayýp giden
þehir þehire
sýnýr sýnýra

yastýða koysam da
Aðrý’lý baþým
taþ gibi uyuyamam
dizilir sýraya
nicedirler

þehrini düþünürüm
yürüdüðüm sokaklarýný
bir vakit nüliferinde
yaþam ünitesinde

bilmeden olur
mavisi baðýran göðe
kanat çýrpýþlar

çoðu bilmez
çöle vaha çalmayý

dönüþmeden yaðmura
gölgesi düþer
kurþuni bulutlarýn
kentin sokaklarýna
çekilmez hâl aldýðýnda
karanlýk
sayar þafak

delil istemez
buz giymiþ bir dað
taþýrken
içinde maðmayý

duasý kalbi yakanýn
gececi uzun
iðne düþse
ürperir yer
sessizce
derine inen köklerin
güneþ özlemi
göbek baðýndan
düþer cemreler
naz niyaz topraðýna
mermer evinde bekleyen
anne, babaya…

þimdi;
düþlemek
ayný duayla uyuyup
uyanmayý
çiçeklenmiþ aðaçlara
bahçelere, daðlara

dut yemiþ bülbüle dönen
iki afacan çocuk
olabilmek seninle…

Sude Nur Haylazca
(Vaha Sahra)



Sosyal Medyada Paylaşın: