yediverenlerde büyüteyim seni
aðzý dar içi geniþ saksýlarda
daha çok keder
hep aþk alsýn diye
biraz da akþam sefalarý koyayým yanýna
akþam olsun da yalvar diye
sonra biraz da kasýmpatý
renkleri ayrýk ayrýk
ya haným eli
huu
haným eli
haným eli
bu iþin sonu baþýndan belli
peki nergisler
onlara ne demeli
sana benzesinler
bir beðensinler kendilerini ki
ahh
hep beðensinler
solup gitsinler akþam güneþinde
ya da ölümsüz ol diye bonzai
kumunda ben varým ya
anlarsýn ya
biraz da papatya ama
seviyor musun sevmiyor musun
yapraklarý ile bak bana
ve hep seviyor yapraklarýný
kopar bana
sonra da geç karþýlarýna
konuþ onlarla
ya þarký söyle
ya da raks et
bu beden
ikisine de hasret
ne çok esrik rüyalara
ve masalara
ve masallara
ve sulandýrýlmýþ beyazlýða
býraktýn kývrýmlarýný
ki
kývrýmlarýnda terdim
süzülen ateþine erdim
halhal boynuma
aþk’a deðen topuðundan geçti
de
geçemedim peçenin ardýna
uzak uzak baktým salýnmalarýna
salýndýkça ellerime
büyüyen ben deðildim
namahrem fikrimdi
sen yak beni
býrakma yaradana
rahman affeder kulu
oysa kulum sana
külüm baþým üstüne
can suyum sýzar eteklerinden
býrak toplama rakkase
dönsün onlar da bileklerinden...