Sofi bir dilin
Keskin kalemiydim
Ve
Gökyüzü kadar hafif
Topraðýn hiçlik mayasý kadar aðýrdým
Yaþamýn yapý taþýna var olma düþümde
Kadim yazýtlarda
Cennet aþkýný
Vaat ederken Tanrý
Savurup
Yoksulluðu ve acýyý
Umutlarla yarýþtýrýyordu
Kurulan bozuk düzenin
Öl karanlýðý
Diþlisiydi dönen çarkýn beþeri yalnýzlýklarý
Oysa benim
Dünya sürgünlüðümün
Yaradýlýþ töresinden
Belliydi
Ýkrarým Tanrýya
Safým
Aþktan yanaydý
O yüzden
Yüreðime tespih
Sabrýyla çektiðim
Nefesin
Aþkýn manasýný
Suretine biçimlendirdi içimde
Ve turnalarý olduk
Kendi cennetimizin
Aþk/a dönen semahýnda
Ki;
Biz
“Yarataný sevdik
Yaratýlandan dolayý”
Þems eyleyip
Caný
Canana
Kýrdýk karanlýk çarkýn bir diþini…
Taylan KOÇ