Sahar

Bir ýþýk söndü bende bu gece,
Sana olan ümidimdir, bildin.
Çok mu seversin seni sevmemi?
Üzgünüm sevgilim, bende sevecek ruh kalmadý.



Niçin seni gördükçe ölürüm peki?
Beni çoktan öldürmemiþ miydin halbuki?
Belki de Pusat haklýydý konuþurken:
“Savaþ ve güç dýþýnda her þey yalandan ibaret idi.”



Beni bu düþüncelere sokarken düþünmedin mi?
“Yazýk deðil mi bu adama?” diye.
Senin Zafer’e ulaþmaný beklerken ben,
Sen, zafere çoktan ulaþmýþsýn sevgilim.



Bakma sana sevgilim dediðime,
Ne aðzým varýr, ne dilim bunu söylemeye.
Ama ölümden öte ölüm varmýþ, sevgilim.
Bilir misin, bilmem oralarda...



Sen Zafer’inle mutlu ol sevgilim.
Belki de o alevden gözlerin hiç yaþlanmadý.
Ya da ateþten ruhun gidip baþkalarýný yakacak.
Olsun, sevdiðim, ben sana deðil aþkýna aþýðým.



Ben pervane olmuþken sana,
Tutuþmuþken bu gönül,
Niye gizleyeyim bu kanatlarý senden peki?
Zaten beni kül edip kapan sen deðil misin, sevgilim?



Her þey silinip kaybolurken nazarýmda,
Vur bana silleni de kendime geleyim.
Hem ben hep ne derim:
“Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin.”



Bir aþkla yýkýlmak yakýþmaz bana, güzelim.
Ne budunumun yüzüne bakarým utançtan o zaman,
Ne de kendimi kaldýrýp yüzlerine bakarým o zaman.
O zaman bir ahir vakittir ki...
Gerçi nereden bilesin, güzelim?



Güzelliðin, en güzel güzelleri kýskandýrýyor.
O dudaklardan akan kan mýdýr yoksa kor mudur?
Gerçi bilsem ne deðiþir, güzelim.
Keþke kan olsa, boðulsam...
Veya kor olsa da ölümden beter tutuþsam.



Ah, o gözlerin yok mu senin!
Benim gözlerime özenirken sen,
Ben seninkilerde ne denli kayboldum.
Sevdiceðim, keþke bir bilsen...



Sen bana aþýktýn, ben ise sevdalý.
Hatýrlar mýsýn sevdiðim, ikisinin farkýný?
Ayýp sana gerçekten.
Söylemez miydim ben sana ikisinin farkýný?



Mazursun, sen aþýksýn ne de olsa.
Görür mü insan gözü aþkýndan baþka?
Hele bir sevdalý olsaydýn da beni görseydin, sevdiðim.
Söyleme bana öyle þeyler, ben bilmem nasýl olsa.



Mehtaplý çehren, saharý kýskandýrýyor.
Bilemem hangi dildendir bu sahar illeti.
Senden güzel olmadýktan sonra, sevgilim,
Ne iþe yarar saharýn güzelliði?



En çýlgýn erden daha deli nasýl olur gönlün?
Ben olmadýktan sonra ne iþe yarar o gönlün?
Ya seni ancak boþuna yorar,
Ya da gidip senden bir þeyleri sanlar ancak.



Sen belki de bu dizelerimde birkaç þirk görürsün.
Ýþte ben artýk göremiyorum sevgilim.
Dedim ya sana, usulca siliniyor her þey nazarýmda.
Nazlý gözlerin eritiyor her kýrpýþmasýyla.



Bakma benim tuhaf davranýþlarýma sevgilim.
Bunlarýn hepsi özelimden bana ediye.
Pek teþekkür edesim gelmez bu hediyelere ama,
Sen verdiysen, gerekiyorsa bensen mezara hediye.



Belki de benim sevdam aþkýna kabildir,
Ya da bu gönlüm sana habil.
Bilirim, anlarsýn dediklerimi.
Ama ben dahasýna anlatamam, sevdiðim.






Sosyal Medyada Paylaşın: