Arap Bahçesi

--------------------------------------------------------

**Hayýr, þair yanlýþ söyledi**
Aþk nedir, güzel sevdiðim?
Gerçi ne bileceksin sen,
Bilseydin bu denli kor olur muyduk?

--------------------------------------------------------

**Tenin aklýma geldikçe zelzeleler kopar aklýmda.**
Yaz gelsin farklý, kýþ gelsin farklý olan cildin
Beni benden nasýl olur da koparýrdý?
Halbuki bir robot deðil miydim sence?

--------------------------------------------------------

**Þair tekrar yalan söyledi.**
Sevda nedir, gönül "Bahçem"?
Ýþte onu bir tek ben bilirim,
Ne denli çýkýlmaz kuyu olduðunu.

--------------------------------------------------------

**Ben Yusuf olup da o kuyulardan çýkamazken**
Senin ne haddine kalbime gelip taht kurman?
Arap "Bahçelerinden" farksýz güzelliðinle,
Doldururken o kuyuyu bir yandan kanlar ile.

--------------------------------------------------------

**Ben sana ulaþmaya çalýþýrken ne kanatlar yaktým.**
Bir baktým ki sen bana geliyorsun.
Ses etmedim, suskun kaldým,
Kimse anlamasýn delirdiðimi amma aklýsýzca

--------------------------------------------------------

**Sorarlar bana nereden ediye bu,**
Ayn-ý hüzünle mest olmuþ surlar.
Diyemem ki bana "Bahçelerden" hediye,
Þifasý içinde olduðu halde.

--------------------------------------------------------

**Bir de isminin anlamýný bilsen, sevdiðim.**
O zaman bir daha okusan bu yazdýklarýmý.
Ne dersin, sana kul olmuþ gönlüme?
Belki sararsýn yaralarýmý "Bahçelerinde".

--------------------------------------------------------

**Sen bana yüz döndükten sonra gelip de sordu:**
"Ýyi misin, ulaþtý mý Zafere?" diye.
Nasýl iyi olayým, "Kumandan"? Kardeþ, ben ben miyim ki?
Kendim olmuþumdur þu anda belki.

--------------------------------------------------------

**Býraksan da senin sûfîn olsam,**
Belki o zaman rindhane gönlüm düzeliverir.
Sen bana gönlünü vermedikten sonra,
Azametinden büyük güzelliðin zannýmda siliniverir.

--------------------------------------------------------

**Þu gönce gönlün bir çiçek açsa,**
Belki o zaman açýlýverir aðzýnýn "fermuarý".
Nefse yenik düþmekten korkan þu hayatýmda,
Bir hüsn’e ecel eder giderim Mâbuduma.

--------------------------------------------------------

**Sen burada týrnaklarý düþünedur, sevdiðim,**
Ben "Kumandan" ve "Velespitli"yi
Yanýma almýþ uzaklara giderim.
Belki Kaf daðýndan geçer yolumuz,
Belki de evinin bizzat önünden.

--------------------------------------------------------

**Belki de "Bahçeler"in sahibi vardýr diyemedim.**
Gönlümdeki saltanatýna buraya kadar diyemedim.
Þeb vakti erken gidemezsin aklýmdan,
Bir türlü bu zelzeleye aklýmda dur diyemedim.

-------------------------------------------------------

**Hikmet-i Rab gelse de çözse þu aklý-gönül baðýmý.**
Bak, kelimeler raks ederken þu âciz kâðýdýma,
Ayný Mey-i Lal gibi dupduru olsa þu ruhum,
Belki o zaman nefse yenik düþmekten korunurum.

--------------------------------------------------------

**Gerçi sen olmadýktan sonra bu nefsi neyleyeyim.**
Yoksa bu ruhumu sensizlikle mi körelteyim?
Kör olsun, körelmesin de neyleyeyim?
Varmadan daha on dokuzuna o güzellik,
Ben uðruna ölmeyeyim de neyleyeyim?

--------------------------------------------------------

**Sen dün bana gece þairi dedin.**
Dedin demesine ama Yahya Kemal gibi dedin.
Yahya Kemal’in senin gibi bir "em"i var mý, denedin?
Olsun sevdiðim, ben de saklarým bunu, diyemedim.
Sosyal Medyada Paylaşın: