Ayaz
Ayazda donmuþ, zifiri karanlýða mahkum olmuþ;
Peþmürde edilmiþ düþüncelerin dar, aðaçsýz asýldýðý coðrafyada,
Korkaklarýn baðýrýþlarýnda sessizlik,
Nefes alma çabasýnýn çaresizliði...
Karanlýðýn kollarýnda savrulan ruhlar,
Her bir fýsýldayýþta kaybolmuþ hayaller,
Zamanýn durduðu, mekânýn daraldýðý bu yerde,
Umutsuzluðun sarmalýnda kaybolmuþ düþünceler,
Sýrtýnda taþýdýðý aðýrlýkla yorgun düþer.
Gecenin derinliklerinde yankýlanan sesler,
Birbirine karýþan korkularýn melodisi,
Ýçten içe büyüyen bir boþluk,
Ve bu boþluðun içinde haykýran bir sessizlik...
Her an, her saniye, bir adým daha geride,
Karanlýðýn pençesinde sýkýþmýþ hayaller,
Bir gün doðumu umuduyla yanar,
Ama ayazda kalmýþ ruhlar,
Hala bekler, hala savaþtalar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.