NEYİN ÖZLEMİYDİ BU

Neye olduðunu bilmediðim bir özlem,
Doðuyor günüme ilk ýþýklar ile.
Gün içinde hep yanýmda, týpký sen gibi.
Karanlýk cümlelerde hep adým oysa,
Kara þiir olurdum bir þiir olsam.
Hiç bir yere sýðmazken,
Neyin özlemiydi bu.
Dünyadan uzak bir yer mi,
Yoksa sevdiðim senin kalbin mi,
Yüzleþmek gerekirdi, duygularla.
Kaçmak, hiçliðe atýlan bir adýmdý.

Zamanýn akrebinde kývrýlan ben,
Yelkovanýnda dünyayý dönüp,
Baþladýðý noktada kendini bulan ben.
Yerimde sayarken bile beni saran bu duygu.
Dolduruyordu boþluklarý bilmeden,
Bazen nefes oluyor, bazen nefes kesiyordu.
Neyin özlemiydi bu.

Ýçim bu kadar yýlgýnken,
Sen bu kadar umursuzken,
Yürümek koca bir külfetken,
Kendimi dinlemeyi býrakmýþtým oysa.
Hangi kelime, hangi duygu,
Uyandýrdý içimdeki devi.
Korkuyorum, korkuyorum.
Neyin özlemiydi bu.
Sosyal Medyada Paylaşın: