MÜLTECİ GÖNÜL

Ah divane gönlüm,
Hudut bilmeden aþtýn gönül çitlerini,
Sevdiðinin gönlünde mültecisin þimdi.

Sevdiðinin yüreði aþkýn narýnda har olmuþ,
Piþmiþ , yanmýþ ve özünü bulmuþ.
O aþkýnýn kurbaný olmuþ.
Hasretinde dahi özünü yaþar.

Makamlarýn zirvesinde aþkýn.
Yüreði, Baki, Nebi, Fuzuli sevdasýndan tatmýþ,
Onlarla hemhal olmuþ.
Necip Fazýl’la göz göze gelmiþ.
Mehmet Akif’i yüreðine sermiþ.

Oysa sen,
Had bilmeden onun narý seni sarmýþken,
Korkularýn en fenasý, kaybetmek,
Bir duvar gibi dikilmiþ karþýna.
Tuzbuz etmiþ, sevileceðim ihtimaline dair herþeyi.

Yaþamak denen hayatýn en büyük zulmüydü bu.
Kuþ gibi çýrpýnan yüreðimi, asmýþtý boþlukta,
Kanatlarýmý koparýp, acý denen zehirle bilenmiþ hançeri
Sevdiðime sarýldýkça kývýrýr, ah ettirir.

Büyük sevdanýn acýsýda büyük olurmuþ,
Ondan gelen bir tek söz deva olur bana,
Onu sevmenin verdiði haz, hepsini unuttururmuþ.
Mültecide olsan yaþa gönlünce,
Böyle bir yüreði sevmek nasip oldu diye.





Sosyal Medyada Paylaşın: