EY LOKMAN HEKİM

Ey Lokman Hekim,
Sen ki en olmaza þifa bulan,
Devasýna ulak ettiði karga,
Bir lokmasý ile ölümsüzleþen.
Çarenden sevdiðime,
Bir yudum ver.
Ver ki;

En sevdiklerinin açtýðý yaralar,
Kapansýn.
Can kýrýklarý ile,
Etrafýna ördüðü duvar yýkýlsýn.

Giydiði siyah kefen,
Yok olsun.
Sevda göyneði,
Onu sarsýn.

Ýçindeki acýnýn,
Ruhundaki kanatlarý,
Kýrýlsýn.
Özgür olsun ,
Mavi hayallerinde.

Sevgiyi hissetmediði,
Dehlizlerine gömdüðü,
Umut filizlensin.

Yaþarken öldüðü dünyanýn,
Güneþi,
Kara gözlerine sýzýp,
Ruhunda çiçekler açsýn.
Ölümsü,
Çürümüþ düþünceleri,
Kaybolsun.

Örtündüðü olmazlýk örtüsü,
Aralansýn.
Can bulsun,
Uktesi olduðu herþey,
Sevgi ile iliklerine dolsun.
Yoluna gül yapraklarý serilsin.
Bahar,
Okþanmamýþ saçlarýnda dans etsin.
Ey Lokman Hekim þifandan,
Sevdiðime bir yudum ver.
Sosyal Medyada Paylaşın: