akıttım gözyaşımı

anlatma bana dost yalnýz gecelerimi.
aþk için dilden düþen hüzün hecelerimi.
paylaþtým bir yoksulla kýldan keçelerimi.
kar doldurmuþ yeniden sönmüþ bacalarýmý.

sýðýndým gecelere uzun zamandan beri.
sanmam insafa gelir, görse kaldýðým yeri.
sýkýlmadan ‘’yorgan’’ der, üstüme yaðan karý.
anlayamaz elbette çektiðim intizarý.

doðma güneþ ne olur, aydýnlýktan bana ne.
gecenin ayazýnda üþümüþsem sana ne.
tenine dokunmadan seviyorsam ona ne.
derbeder olmuþ gönül, hallerimden kime ne.

dokunmayýn perdeye gün ýþýðý neyime.
þeker istemem gayri dünden kalan çayýma.
bu sevda masalýnda hüsran düþtü payýma.
sabýr dedim direndim, el sürmedim meyime.

saklar beni karanlýk elbet Mevla kerimdir.
beni benden çalan aþk, özde yanan harýmdýr.
sayýklarým bir isim elde kalan kârýmdýr.
gözlerimden akan yaþ dinmeyen efkârýmdýr.

bir bir ölüme giden düþlerimin yasýnda,
ýssýz bu dað baþýnýn buz kesmiþ havasýnda,
umut arýyor Macit, düþen yaprak sesinde.
yeter di bir selâmý, ömrün son nefesinde.

akýttým gözyaþýmý, bu gönül savaþýnda.


Mehmet Macit
15.02.2011
Güncelleme
08.12.2024
Dikili/Ýzmir


Sosyal Medyada Paylaşın: