“AŞK”! DEDİKÇE

“AÞK”! DEDÝKÇE
(bu baþka hâl)
Benden bir þey kalmamýþtý, düþündükçe.
Tenimin üzerine çýktýkça ruhum; bedenimin ruhumun altýnda ezilip kaldýðýný hissede hissede,
gecenin karanlýðýndan yýrtýlýp gelen sabahýn içinden; sessizliðin haykýrýþlarý eþliðinde evden çýkýyorum bu sabah…
Aþk ile yürüdüðüm zamanýn içerisinde Aþk’ýn nasýl bir þey olduðunu duvarlara anlata anlata yüreðimin içerisini dante dante iþleyerek anlýyorum ne kadar yakýcý olduðunu…
Aþk! Deyip susuyorum, sustukça susuyorum. Kana kana içmek isteyip bulamadýðým o pýnarýn baþýnda susuzluðum içerisinde duruyorum…
Tellal elinde gül demetleri ile dolaþýrken, ruhum inim inim inlerken, topraðý deðil de yüreðimi iðne ile deþmekti bu hal…
Hâl…
Halimi, sessizlik ve korkaklýk olarak algýlayan insanlarýn içinde kendimi gizleyecek bir yer bulamamanýn adýydý, bu.
Kendimi bile faydam yokken çevreme nasýl faydalý olurum düþüncesi içinde yazmayý öðrenmekti aþk. Ve yazarken kendini bulmanýn adýydý, biraz da…
Tanýdýðýmýz insanlarýn fikirlerini el sürmemenin ama dinlemek gerekli olduðunu bilmekti, aþk…
Aþk! Deyip susuyorum…
Sustuðum yerde vuruluyorum. Bilmediðim bir ses, bir hüsnü güzel düþüyor.
Halden hale, kal’den kal’e giriyorum…Kollarýný deðil lakin sardýðým yastýklarýn arasýna saklýyorum…
Deli diyecekler, belki de divane. Fitne içinde býrakýp kirletecekler….
Bilmiyorum sadece korkuyorum…
Aþk! Deyip susuyorum… sustukça aðlýyorum…
Kelam sultanýnýn baðýndan topladýðým üzümleri mey edip içiyorum; sarhoþ olmuyorum, þaþýyorum…
Aþk! Þaþkýn þakýn bakmaktý alemi ve alem içinde ki kendini…
Ismahan ÇERÝBAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın: