KARADENİZ

Kaldýrýrdým güçlükle koyardým bir bir üste.
Koca koca taþlarý çevirirdim bir büste.
Düþmüyor hiç dilimden belli belirsiz güfte.
Sýcak olunca bazen tuzlu suya dalardým.

otururum en üste iþim bittiði zaman.
gelip geçer dalgalar, suyla kaplanýr her yan.
yaptýðým iþ çocukça, görülür ayan beyan.
mesele mutlu olmak, doyumsuz haz alýrdým.

bazen götürür dalga, taþlarýmdan birini.
karýþýr esen yele tuzlu suyun serini.
gelirdim tek baþýma kimse bilmez yerimi.
sayarken dalgalarý haþmetine dalardým.

kuma vuran dalganýn bayýlýrdým sesine.
susardým kimi zaman gürültünün aksine.
Uçardým hayalimde dalganýn tepesine.
sýðýndýðým bu yerde uzun zaman kalýrdým.

verilirdi okulda yarým ekmek bir de yað.
kuramadým nedense bizim yaðla ortak bað.
yiyemezdim yaðý da ekmek sanki bizim dað.
küçücük bir aklýmla VÝTA nedir bilirdim.

biliyorsun aþýðým bir Selda’ya bir sana,
yoksunuz ikiniz de hasretlik yetti cana.
koþarým kucaðýna bir selam gelse bana.
‘’Her gidi Karadeniz’’ diye türkü çalardým.

çok özledim denizi aklýmda hep sahiller,
giremedim koynuna tüketti beni yýllar.
küstü hayata Macit sustu konuþan diller.
tutsa elimden Selda onunla bir gelirdim.


Mehmet Macit
25.02. 2010
Günclleme
03.12.2024
Ýzmir/Dikili

Sosyal Medyada Paylaşın: