Gece Uzun

Saat yine geçti..
Tütünlü perdeler dikildi gözüme
Ezberlediðim tüm þiirlerin ellerinden öptüm
Nasýrlý mýsralarý deðdirdim alnýma
Ýnsanlar gölgelerinden korktuðu için mi uyurlar?
Aldanýyorlar bayým!
Çünkü rüyalarýndan kaçamazlar


Neyse ikinci paketimi yaktým
Gece uzun..
Hem ben herkes uyurken ölürüm
Ayetler geçiyor dilimden
Býrakýn kutsal kalsýn bu gece dudaklarým
Hiç düþ görmemiþ bir odadan ne bekliyorsun!

Bana öðretilen tüm dilleri önce bir kaðýda yazýp sonra gecenin en karanlýðýna attým
Dilbilgisiyle oynadým, fiil çekimleriyle
Göz daðý verdim geçmiþime
Kuzey rüzgarýnda , tahta atlara binip
Savaþtým tüm gölgelerle
Herkesin adýna
Önce bir bir sonra hepsi


Çocukluk fotoðrafým düþtü ayaklarýma raflý tozlardan
Hiçbir pazar babasýyla kahvaltý yapmamýþ
Hiçkimse önüne boya kutusunu verip
Güneþi çiz dememiþ
Mavi renklerle konuþmasý yasaktý
Ýþte bu yüzden gökyüzünü tanýmazdý


Uyusam artýk..
Dokunamadýðým sabahý neden göreyim ki?
Anlamýyorsun!
Kof bir keder deðil bu
Utanýlasý bir baðým var gündüzle
Iþýklar hep kapandý üzerime
Okuduðum her kitapta
ve sevdiðim her kedide


Gece uzadýkça yýldýzlar azalýyor
Ben bu diyalektiði, ilk kadehimde içtim
Ve avlandým sabah görünümlü tüm yüzlere
Boþluðumun aðlarýylaOkudum tüm notalarý
Bana yön veren karanlýða
Eski yanýlgýlarý ve nefretimi okudum
Beethoven’in kaçýncý senfonisindeyim
Gece uzun..
Sosyal Medyada Paylaşın: