Aşkın hasreti

Evrenin kadim sýrlarýný arardý yüreðim
Kelimelerin yükünden kurtulup, dile gelmek için dökülürdü nefesim
Belki de sadece benden bana dökülen bir yankýdýr arayýþlarým
Bir ses, hiçbir kulaðýn duyamayacaðý kadar derinden
Ve ben, o sesin peþinde bir ömür boyu susma ihtimalini sevdim

Bir ömür boyu susup sevince
Sanki içimdeki öksüz sevmeler hayat bulacak gibi
Ahir zamanlara tutunur, büyür ve kendini sevgilinin suretinde tamamlar siretim
Öncesi yok, sonrasý da yok, yalnýzca þimdi,
Özlemin hezeyanýyla dolup taþan bu an içinde baþlar sancýsý doðumun

Ruhum yeniden doðmak istedi ya bir bahar gibi
Ama bilirim ki bu doðum bir sonu da taþýr kendi öyküsünde
Her mevsim kendini aþkla anlatýr zamana
Bahar gider, yaz gelir, ardýndan hazan
Ama sevda, tüm zamanlarý susturur
Yeniden baþlar, o tek ve kutsal An

Madem yangýna düþecek beden, ne özlemeye hacet
Ne de bu ateþi yakan kývýlcýmýn çakýl taþýna minnet
Sevgiye dair her þey, bir olur evrenle
Bir hatýra
Bir varoluþ þarkýsý gibi yankýlanýr içimde
Ve anlarým
Aþkýn tarifi
Kavuþamamaktan ibaretmiþ aslýnda


Sosyal Medyada Paylaşın: