Şahmaran ve Simurg’un Rüyası

Gecenin tozunda, bir masal kervaný,
Ne yýldýz yorgun, ne ayýn dermaný.
Eski çaðlarýn gölgesinde büyü,
Ne tanrýlar icat olmuþ, ne kýlýç kuþanmýþ düþü.

Þahmaran, yýlanlarýn þefkatiyle sarýlý,
Bir düþ kurar; nehirler okyanusa varmalý.
Saçlarýndan damlar ýþýk, çölleri vaha yapan,
Kuyruðunda saklý sýrlar, unutulmuþ zamandan.

Simurg ise kanatlarýnda taþýyor zamaný,
Daðlarý aþarken, eskitiyor yamacýný.
Küllerinden yeniden doðarken,
Aþký da, özlemi de koyuyor hançerine.

Bir yanda Hades’in karanlýk tahtý,
Diðer yanda Poseidon’un dalga saltanatý.
Ama bu topraklar, bu gökler daha genç,
Henüz kan dökülmemiþ, henüz zulüm ermemiþ.

Ýki sevgili düþer bu masalýn izine,
Biri Þahmaran ile, diðeri Simurg peþine.
Biri suyun sýrrýný taþýr kalbinde,
Diðeri ateþle sýnanýr her nefeste.

Þahmaran fýsýldar derin bir ezgiyle,
“Müziði duyuyor musun, geçmiþin týnýsýyla?”
Simurg kanat çýrpar,
“Her rüzgar bir hikaye taþýr yoldaþlarýna.”

Dans eder düþler, ayak sesleriyle,
Bir devinim yaratýr, çöller yeþerir yine.
Bir buluþmanýn þarkýsý,
Bir ayrýlýðýn yankýsý.

Göz göze gelirler, ufkun kýyýsýnda,
Bir kavuþma olur, kaderin yazýsýnda.
Ama bilirler, aþk da bir yolculuktur,
Kavuþmak kadar, ayrýlýk da unutulmaz bir duraktýr.

Anka döner küllerinden,
Bir sýr býrakýr geçmiþin derinliðine.
"Her varlýk dönüþümde bulur özünü,
Her aþk, yeniden doðar kendi küllerinde."

Þahmaran’ýn düþü ve Simurg’un yolculuðu,
Birleþir bir masalda, sonsuzluðun uykusu.
Ve o gece, ne tanrýlar vardý, ne de savaþ naralarý,
Sadece aþkýn, özlemin ve sihrin ezgisi yankýlanýrdý.

Sosyal Medyada Paylaşın: