Mutlu hissettiðinde bir gün…
Pencereyi açmýþsýn mesela,
Günün baþlangýcýnda…
Ýçinde bir çiy damlasý ürperiþi…
Serçeler cývýldýyor…
Ýlkbaharý canlandýran bir resim gibi
Önünde uzanan görüntü…
Karþý evin balkonunda
Bir kadýn çiçeklerini suluyor,
Sana yöneliyor bir an gözleri…
O da ayný resmin bir parçasý,
Bir nevi sýrdaþýn olarak
Gülüþüyle selamlýyor seni…
“Ne güzel bir resmin içindeyiz,
deðil mi” diyor sanki…
Sen de karþýlýk veriyorsun ona,
Ayný kocaman gülüþle;
Onunkinden farklý bir þey
Olsa da içinde…
Kýyýsýnda, köþesinde
Bir burukluk, acý bir tat belki,
Anlayamadýðýn…
O kadýnýnki gibi
Tastamam bir gülüþe
Varmasýný önleyen bir engel...
Zihninde beliren bir yüz belki,
Caný çok acýyan birinin;
Senin acýttýðýn…
“Mutlu olamazsýn hiçbir zaman,
Mutsuz ederken birini bu kadar”
diyen baþka birini hatýrlatan sana…
“Þimdi duydum iþte seni…”
diyorsun O’na…
“Haklýymýþsýn!”
Çok mutlu olduðun o an,
En sevdiðin an oluyor çünkü insanlarý…
Ve onlarý acýtmaktan en korktuðun…
Canýný acýttýklarýnýn acýsýný
En derininde duyduðun,
Mutluluðun donup kaldýðý yüzünde…
Yerini þaþýrmýþ gibi kalakaldýðý,
öyle eðreti…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.