HER YERDE BEN VARIM ( ÇÜNKÜ BEN ÖĞRETMENİM)

HER YERDE BEN VARIM (BEN ÖÐRETMENÝM)

Türkçe yazar, konuþur, Türkçemi savunurum
Bulursun duru dilde çünkü ben öðretmenim
Bilgi tohumlarýný ekerek avunurum
Hikmetim gonca gülde çünkü ben öðretmenim.

Oku emriyle çýktým kutsal bir yoldur ilim
Haksýzlýða susamam lal olsa benim dilim
Bilgi bahçývanýnýyým açar her yerde gülüm
Vaha olurum çölde çünkü ben öðretmenim

Diktiðim fidanlarda dallar meyveye durur
Ben yoksam hayat çöldür bütün çiçekler kurur
Saygýnlýðým biterse koca bir nesil çürür
Ýmzam var esen yelde çünkü ben öðretmenim

Ne þairim ne yazar, sayýsýz eserim var
Ne mimar ne mühendisim binlerce tasarým var
Cengaver de deðilim yýkýlmaz hisarým var
Ýsmim kalýr akýlda çünkü ben öðretmenim...

Her yer benim vataným, ayýrt etmem köy þehir
Çocuklar bir çiçektir, bense sulayan nehir
Evlatlarýmdýr hepsi , olurum evvel ahir
Yaðmurlarýna dulda çünkü ben öðretmenim...

Gahi model alýrlar, gahi hayran kalýrlar
Hatta masum bir halde bazen aþýk olurlar
Sevgi armonisini en çok bende bulurlar
Taht kurarým gönülde çünkü ben öðretmenim...

Ferhat daðý delse de külünkü bulan benim
Mucidi icat için o yola salan benim
Riyaziyedeyim ben , toplayan bölen benim
Yaþarým çarpan solda çünkü ben öðretmenim...

Bir öðretmeni görsem uzaktan da tanýrým
Aþktýr benim mesleðim, iþ dersem utanýrým
Bayraðýmýn olduðu her yere atanýrým
Kemik olurum belde çünkü ben öðretmenim...

Bilgiyi ilmek ilmek nakþederek iþlerim
Bir öðrencim üzülse buruktur gülüþlerim
Onlarla þekillenir atideki düþlerim
Devleþirim okulda çünkü ben öðretmenim...

Ýlim irfan uðruna terk eyledim obamý
Görmeye gidemedim hasta yatan babamý
Boyadým sýnýfýmý, kendim yaktým sobamý
Çocuklar emin elde çünkü ben öðretmenim...

Tamah etmem maddeye manadýr benim iþim
Kaynayan kazanýmda yavan olsa da aþým
Ýnsan yetiþtiririm kutsaldýr benim iþim
Yürürüm doðru yolda çünkü ben öðretmenim

Doðudaki gülleri sevgiyle deren benim
Ýlim öðretmek için göðsünü geren benim
Þýrnak’da Þemdinli’de canýný veren benim
Bayraklaþýrým alda çünkü ben öðretmenim...

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAÞ

Fotograf: 1986 yýlýnda K. Maraþ Ticaret Lisesi Konferans salonundan.
Okul piyesinde rol alýrken.
Sahnede Edebiyat Öðretmenim Deðerli Ahmet Yüzeroðlu Hocam ve ben.
Sosyal Medyada Paylaşın: