BİR KAHVE İÇİMİ

BÝR KAHVE ÝÇÝMÝ

Öksüz çocuklar gibi kimsesiz ve yalnýzým
Gittiðin günden beri dinmiyor gönül sýzým
Aþkýnýn mahkumuyum böyle yazýlmýþ yazým
Sen yüreðimi yakan tarifsiz bir kedersin
Bir kahve içimi gel sonra yine gidersin

Sen yokken görmüyorum, gözümün feri sensin
Gelmezsen çok üþürüm, kalbimin hârý sensin
Baþka sevda istemem, gönlümün yâri sensin
Aþka kanat açalým söyle caným ne dersin
Bir kahve içimi gel sonra yine gidersin

Aldýðým nefesimsin gidersen yaþayamam
Ayrýlýk yükü aðýr, gücüm yok taþýyamam
Sen benim güneþimdin mum ile ýþýyamam
Hani gülmeyi bana borçluydun ya ödersin
Bir kahve içimi gel sonra yine gidersin

Kafam hafif dumanlý sana ihtiyacým var
Her günüm hüzün dolu her gecem ayrý efkâr
Söyle eski günlerin hiç hatýrý yok mu yâr
Yüreðin taþ mý senin hâlâ kin mi güdersin
Bir kahve içimi gel sonra yine gidersin

Sensiz gül hatmilerin yüzü hiç gülmez oldu
Hercai menekþeler saksýlarýnda soldu
Býrak artýk inadý bak yine akþam oldu
Sen alnýma yazýlan en muhteþem kadersin
Bir kahve içimi gel sonra yine gidersin

Sarý bakýr cezvede tuzlu kahve piþirdim
Yine eskisi gibi köpüðünü taþýrdým
Fincanýn kenarýna gözyaþýmý düþürdüm
Bir yudum içiversen mutluluðu tadarsýn
Bir kahve içimi gel, sonra yine gidersin.

Nurgül KAYNAR YÜCE

Sosyal Medyada Paylaşın: