Bir gün, Bütün gökyüzü kaybolacak! Ve içimdeki bütün suskun yýldýzlar, Birer birer düþecek… Yalnýzca senin adýn kalacak, Zihnimde çiçekler açan bir papatya olarak…
Göðsümün derinliklerinde, büyüyen bir aðaç var Kökleriyle zamanýn derinliklerine sýzan…
Her dalýný beslerken can damarlarýmla, Bir baþka âlemde yankýlanan sesin çýnlýyor ruhumda… Derin bakýþlarýn içimi yakarken, Ruhum alevlerine yenik düþtü…
Bilinmez bir daðýn zirvesinde raks ediyor kokun, Ve ben “sen kokulu rüzgârlarla” sarhoþ oluyorum.
Beni bulan parmak izlerini Nakþettim avuçlarýma... Ruhum, Zamanýn kapýlarýný zorlayan bir anahtar gibi, Her adýmda seni çaðýran bir dua oldu…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oktay Güvener Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.