Bir gün, Gökyüzü kaybolacak, Ve içimdeki suskun yýldýzlar Birer birer düþecek… Yalnýzca senin adýn kalacak, Zihnimde çiçekler açan bir papatya gibi.
Göðsümde büyüyen bir aðaç var, Kökleri zamanýn derinliklerine uzanan. Her dalýný can damarlarýmla beslerken, Bir baþka âlemden yankýlanan sesin Ruhumu sarýyor.
Derin bakýþlarýn içimi yakarken Ruhum alevlerine yenik düþüyor. Bilinmez bir daðýn zirvesinde, Kokun raks ediyor rüzgârla. Ve ben, “Sen kokulu rüzgârlarla” sarhoþ oldum.
Beni bulan parmak izlerini Nakþettim avuçlarýma. Ruhum, Zamanýn kapýlarýný zorlayan bir anahtar gibi, Her adýmda seni çaðýran bir dua oldu…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oktay Güvener Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.