epey geç kaldýk oysa sevmeye sevilmeye dair kopmuyor artýk fýrtýnalar dinmiyor gözyaþlarý..
sararken dünya telaþlarý akýbetinden bir iz bulurum gün benim olur doldurur içimi aydýnlýðý..
zordur direnmek böylesi kadere keþmekeþ vurgun düþmüþken meylere yâr olmaz elbet seven sevene hâlâ yaktýðýn o ateþi harlýyorum..
sonu bir hiç olarak gömülmekse topraða ilan-ý garip edilerek cihana üstüme sinmiþ müthiþ kokunla gülen bir yüzle ayrýlýyorum..
elimde sigaram baþýmda sevdan boynuma dudaklarýnýn deðdiði an ne fark eder kaybetsem kazansam ruhumu yalnýz sana adýyorum..
hüzn-ü makber gibi artýk ezvak-ý dünya muhteþem bir prensestin rüyalarýmda bambaþka bir cennet saklý bakýþlarýnda sevdayý senle yazdým seninle bitiriyorum..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Faruk Pehlevi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.