BAK İŞTE

Bak iþte;
Her taraf kar boran,
Senin anlayamadýðýn,
Bu üþümüþlük dýþarýdaki fýrtýnanýn etkisi deðil.
Yüreðime çöken yorgunluk hissiyatý ile beraber çaresizliðin ayazýdýr.
Gözlerimin karasý,
Saçlarýmýn beyazýdýr.
Gecenin karanlýðýnda,
Dört duvar arasýnda farelerin hýþmýna uðramýþ yorganýn altýnda titreyen
Vücudumun üþümüþlüðüne deðilde!!!
Sen kokan þehrin sokaklarý,
Sen geçerken aydýnlanan caddelerin,
Sen bakarken ýsýnan yüreðimi,
Þimdi sensiz nasýl inandýrabilirim?
Hangi güneþin ýþýklarýyla?
Hangi sobanýn ýsýsý yetebilir ?
Farkýndayým, bir ihtiyarým bastonuna sarýlmasý misali,
Ona dayanarak, onu dayanak gördüðü gibi,
Benimde bir kalemin birkaç tane de beyaz kaðýt kaldý elimde.
Bazen dertleþiyoruz onlar,
Birkaç mýsra diziliyor ard arda beyaz sayfalara.
Bazen de kalemim naza çekiyor kendini,
Mürekkebin azizliðine uðratýr.
Ama sonunda pes eder dayanamaz ya bana,
Kýyamaz hani,
Benim ona kýyamadýðým gibi.
Aslýnda hiç kimseye kýyamam,
Sanýrým bunu en iyi o bilir,
Yani en iyi kalemin bilir.
Olsun biz yine de kýymamaya devam ederiz,
Varsýn gecelerimiz ayaz,
Saçlarýmýz beyaz olsun.
Bize kýþ olsada herkese yaz olsun,
Yeter ki yazýlan sayfalar beyaz olsun!!
Ve hep anýlarý güzel ve taze kalsýn...

Kadir TURGUT

Sosyal Medyada Paylaşın: