Boðazýma oturmuþ çürüyen bir kasým sancýsý Güz bu vurur hüznü yüzüne yüzüne Kahverengi düþlerde solar umutlarýn Gurbet yüreðinde dal budak verir Kirpiklerinin beli bükülür Sýcak renkler hep en güzel mevsimde ölür
En sýcak baktýðýnda düþersin gözlerinin uçurumundan yarin Göðsüne yuvalandýðýnda baþlar tuz ekilen ýzdýraplarýn Dem o demdir saati durmuþtur iklimin Gün döndükçe sararýp solarsýn Öteler þöyle dursun yanýbaþýnda duyulmaz sesin
Boðazýma düðümlenen yorgun bir kasým þarkýsý Kanýyor inceden taþ plaklar Dudaklarýmý yoluyor ölü naðmeler Göðüs cebimde kýrýk düþlerim Pencerelerden topluyorum ölgün güneþi Güz yangýný ruhuma döktürüyor ecel terleri Soylu bir yalnýzlýðý sarýyorum tenime Yaðmuru örtüp üstüme Susuyorum ebedi Susuyorum en çok kendime....
Sosyal Medyada Paylaşın:
festival44 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.