yiðit bir dere varmýþ þehr-i Ýstanbul’da. unutulmuþ bile adý ne yazýk. haritadan da kalkmýþ. hey güzel dere! Þirin dere… kalmamýþ þimdilerde dereliðinden bir eser. ne bir çeþme, ne ses veren suyun kalmýþ. birilerine konak olmuþ aktýðýn yer.
güzel dere, günahsýz dere… attýn bir osmanlý tokatý seni yok sayanlara. fazlasýyla yaðan yaðmur, sel oldu aktý senin eski yataðýndan. günahlarýn bedeli oldu ne yazýk ki masum canlar. pek çok yaþ aktý arkalarýndan. yakýldý aðýtlar yakýnlarýndan. suç senin deðil dere, suç seni yok sayanlarýndýr.
sakýn üzülüp sevenlerine küsme. seni yok sayanlar utanmalý bilesin. doðaya karþý gelenler, çok kazanma hýrsý olanlar, iþ bilmezer utansýn. bir tarih yazdýn hüzün dolu. tüm Dünya’ya ün saldýn. mezar taþlarýna asýldý madalyalarýn.
Mehmet Macit 01.10.2009
Düzenleme 18112014 Ýzmir/dikili Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetmacit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.