SENi ÖZLEDİĞİMDEKi KAYBOLUŞUM

Seni özlediðim de,
Ruhum,
Varlýkla yokluk arasýnda,
Mekik dokur ustaca.

Ne hünerli bir sanatçý ki,
Acýnýn portresini çizer,
Yüreðine.

Kor ateþlerde yürür yalýn ayak.
Gittiði yoldan bir iz taþýr tabanlarýnda.

Özgür olmak için çýrptýðý her kanat,
Fiziði boþa çýkaran bir beþerin,
Yokluk çekimi ile arza musallat.

Aþkýn genlerini,
Bulamadýktan sonra,
Biyolojiyi neylerdi.

Cebire sýðýndý göðsündeki aðrýyla.
Topladý sevdayý eteðindeki tüle,
Çarptý, kaderin verdikleriyle.

Hep eksiliyordu sahip olduklarý.
Çýkanlara gözyaþý akýttý.
Suçlayarak kendini,
Aðarýr mý cemalim düþüncesinde.

Hiçbirini bölmeye kýyamadý.
Ömür, kazýyordu kuyusunu,
Mutluluk, bir hayaldi.
Huzur, hasret denizinde ufukta.
Tekerrür ediyordu, hep.

Tarihe bakmaktan baþka çare yoktu.
Üstüne yükler yüklediði geçmiþe.
Araladýkça sayfalarý, birer birer,
Uçuþuyordu semaya korkularý.

Sevdanýn bedeli olan,
Bir kurban istiyorlardý,
Uðultularý rüzgara karýþarak.
Kayboluþun nirvanasýydý,

Yüzleþme günü gelmiþti,
Karabasanlarla.
Kýyamet mi kopmuþtu, neden tekti mahþerde.
Sýrat yoktu, her taraf cehennem.
Kurtuluþ hayaldi, boðuldu gördüklerinde.
Sosyal Medyada Paylaşın: