Düş Zembereğim
Ey ruhi firarým,
Düþ zembereðim,
Zihni kuytularým;
Günü uyuttum da geldim derin yalnýzlýðýna…
Dünün öyküsünde saklý bir neferim ben.
Ýklimlerden seken bir kuþ misali,
Seni arar, sana gezginim ben…
Durgun gölün duru rengiyim,
Saflýðýn miladýnda,
Hayallerde gizliyim…
Dik yokuþlarda alýn terimle yoðrulan,
Sevgi ekip hüzün biçtiðim bir bahçeyim…
Mealim yok, titrim yok, tinim yok…
Titremiyorum artýk,
Çünkü sende kaybolan, "olmayan benim"…
Olmazýn oluru bir sevgiye kanat açtým,
Yokluðunun içinde,
Varlýðý unuttum…
Üstüm örtülü bir anne sesiyle,
Yüreðim mahþer yeri,
Yalnýzlýksa;
Önüme serilen izdiham...
Ama neylersin ki,
Sana sevginin esiriyim…
Düne biat ederim!
Cihandaki sevgisizliðe inat, yine yeniden dirilirim…
Ýçerlediðim kadar içlenirim,
Zira diklendiðim bu hayat, direndiðim gerçeðim!
Þimdi ben,
Dingin bir ömür için neler vermezdim…
Sýnandýkça sýnýrlarýma sabýr yýðardým...
Bir nefeslik dinginlik uðruna
Neler feda ederdim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.