Düş Zembereğim

Ey ruhi firarým,
Düþ zembereðim,
Zihnimin kuytularý;
Günü uyuttum da geldim yalnýzlýðýna.

Dünün öyküsünde saklý bir neferim ben,
Ýklimlerden seken bir kuþ misali,
Seni arar, sana gezginim…

Durgun bir gölün duru rengiyim,
Saflýðýn miladýnda,
Hayallerde gizliyim.

Dik yokuþlarda alýn terimle yoðrulan,
Sevgi ekip, hüzün biçtiðim bir bahçeyim.

Mealim yok, titrim yok, tinim yok.
Titremiyorum artýk;
Çünkü sende kaybolan benim.

Olmazýn oluru bir sevgiye kanat açtým.
Yokluðunda varlýðý unuttum.

Üstüm örtülü bir anne sesiyle,
Yüreðim mahþer yeri…
Yalnýzlýksa,
Önüme serilen izdiham.

Ama neylersin ki,
Sana sevginin esiriyim.

Düne biat ederim!
Cihandaki sevgisizliðe inat, yeniden dirilirim.
Ýçerlediðim kadar içlenirim;
Zira diklendiðim bu hayat, direndiðim gerçeðim.

Þimdi ben,
Dingin bir ömür için neler vermezdim…
Sýnandýkça sabýr yýðardým sýnýrlarýma.
Bir nefeslik dinginlik uðruna,
Neler feda ederdim…

Sosyal Medyada Paylaşın: