Övgü

Tan yeri aðarýp, güneþ doðarken.
Rüyadan uykuya, sevda çekerek...
Çisilti sonrasý, toprak kokarken...
Çiçekten çið damlar, sevda süzerek!

Gül desem, gülerdin, dikenli deyi.
Dost bilip, aþýp da gelsem geceyi.
Sabahý getirsem, al libas geyi...
Dök kahýr taþýný, sevda diyerek!

Nasýl kanar sevdiðine, hey yaren?!
Sen ki, sevilensin.. ben garip seven?
Aðlarken gülerken.. söyler gezerken..
Kýrklanýr akýlcýk, baþtan giderek.

Ayyüce, gelse de yaz ile bahar?!
Türeli yolumuz, deðildir dýrar...
Vazgelsen de gayri, þu nazdan ne var?
Bir kere özünden, yarim diyerek...

Ahmet Kutlu Ayyüce
Divan-ý Elif-1985



Sosyal Medyada Paylaşın: