Övgü

Tan yeri aðarýp, güneþ doðarken.
Rüyadan uykuya, sevda diyerek...
Çisilti sonrasý, toprak kokarken...
Çið damlar çiðdemden, sevda süzerek!

Gül desem, gülerdin, dikenli deyi.
Dost desem, aþýp da gelsem geceyi.
Sabahý getirsem, al libas geyi...
Dök kalbin taþýný, sevda diyerek!

Kanar mý ki, sevdiðine, hey yaren?!
O ki, sevilendir.. ben garip seven?
Aðlarken gülerken.. söyler gezerken..
Kýrklanýr akýlcýk, baþtan giderek.

Ayyüce, gelse de yaz ile bahar?!
Türeli yolumuz, deðildir dýrar...
Vazgelsen de gayri, þu nazdan ne var?
Bir kere özünden, yarim diyerek...

Ahmet Kutlu Ayyüce
Divan-ý Elif-1985



Sosyal Medyada Paylaşın: