İnkarı kabul etmez gözlerim

öküzlerin altýnda buza aramakla tüketiyoruz zamanýmýzý
duraðýmýz ver gülüm isteme mantýðý
Ömürsüz imzalarýn azabýnda nefes almaktayýz
Zaman çýkara, düþünce paraya sattý kendini, bunadýr gözyaþým
Irmaklarýn kumunda yandý ayaklarým
Gözyaþým kayboldu göllerin çatlaklarýnda

Evet unuttuk tatlý dili sofralarýmýzýn ekmeksizliðini düþünmekten
Gözlerimize düþen sisin nemiyle bakýyoruz olaylarýn acýmasýzlýðýna
Azametinin utancýnda boynu bükük daðlarýn
Sývasýz duvarlar saray gelecek ya bize, onu da bulamadýk yýllarca
Sýrlarýn dili kesik olmasa isyanýný görecektin yazgýlarýn

Efendilik bildik bir terim mi ben hiç tanýmadým

Kalabalýk trafiðin ürkütücülüðüne göðüs gererek
mendil satan çocuktan mendil almak mý yoksa
yoksa köprü altlarýnda
kendin pazarlayan o güzelim fahiþelerin yerinde
erkek fahiþelere para saymak mý
yoksa aç kalmasýn diye küçük çocuklarý çalýþtýrmak mý
ben hep bir iþçiydim öyle de kaldým
eðer efendilik namuslu olmaksa ben de bir efendiyim

vadilerde yankýlanan sesimde umutsuzluk
kimliðim, kimdenliðim önemli deðil
yürüdüðün yolun taþlarýnda bir izim ben
ezmekten korktuðum kadar ezilmekten korkmadým asla
anadan kaldým yetimdim öksüzlüðüm sallandý hep askýda
gözyaþlarým elibýçaklý, elikezaplý çocuklarýn sahipsizliðine
bir de daðlarda pusuya düþürülüp
can veren çocuklarýmýza nutuk okuyanlarýn utanmazlýðýna

ne karýþmadý ki birbirine
ayakkabý boyasý umutsuz çocuklarýn yanaklarýnda renk
meyvelerin çürümüþü makbul bu günlerde
et ne zaman yenir bir bilen var mý? !
Irmaklarýn kumuna gömülü yetimlerin gözyaþý
Maðazalardan daha kalabalýk çöplüklerin müþterisi
Dökülen gül yapraklarý tavuk pisliðine gömülü
Ürküttü köylüyü yaþayamadýðýna çýðlýk atan ölü

Ýnkarý kabul etmez yaþananlarý gören gözlerim
Suskunluðu kendime yakýþtýramadým
Yazdým çaðýmýn onursuzluðuna
Ben þiirimi kaydettim
sabah kuþlarýnýn þarkýlarýna havlayan köpeklerin
havlamasýna…

Rahim Recep Akdora



Sosyal Medyada Paylaşın: