Pusu
olmaz deme
olur Abbas
bu iki yüzlü yaþamýn avlusunda
senin de bileðin bükülür
fýrtýnada devrilen aðaçlar gibi
dal budak sende yerlere serilirsin
alaturka bir meyhanede parçalanan porselen tabaklar gibi
çatýr çatýr
sende kýrýlýrsýn
ölümden iki okka aðýr gelince ayrýlýk
o çýkmaz sokaklarda sende kaybolur
unutturmaktan çok uyuþturmaya meyilli antidepresanlarý
sende yutarsýn
en mutlu anýnda kallavi acýlar etrafýný sarýnca
ali kýran baþ kesen bir eþkýya gibi
tüfek çatýnca kalbine mutsuzluk
deðil erkek olmak yedi baþlý ejderha olsan
sende aðlarsýn
iþinin ehli bir hattat týrnaðýyla kazýr göðsüne aþký
sen aptal aþýk zehirden þifa uman simyacý gibi
mutluluk umarsýn aþktan
gel gör ki…
alýnmayan bir selam gibi karþýlýksýz kalýr sevdan
aynalara acýmadý ki taklidi yapsan da
bir kaþýk suda sende vurursun dibe
güvendiðin daðlar bir bir yýkýlýnca
içmem deme Abbas
sende gömülürsün bardaðýn boþ tarafýna
her kadehi duvarlara çarpa çarpa
sende içersin
bile bile, göre göre düþtüðün bir pusudur aþk
düþmem deme Abbas
sende düþersin…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.