Olmadı

Yüreðimde bir gül açtý
Henüz solmadý,
Ondan baþka çalacak bir kapým kalmadý,
Kaç mevsim geçti üstünden çilem dolmadý,
Aðladým olmadý, güldüm olmadý.


Çýð gibi düþtün ya! gönül daðým’dan,
Ardýndan bin defa dondum olmadý,
Ne fýrtýnalar gördüm,
Ne kara kýþlar,
Çiçeðe bahara kandým olmadý.

Her davete sýrt çevirdim,
Üstelik açken,
Boyun eðmedim namerde
Sana muhtaçken,
Gönlümdeki bu yaraya seni ilaçken,
Sabýr sardým, ümit sardým olmadý.

Yorgunuyum yokluðunun
Sen bilmesende,
Tek ümidim bir tebessüm
Hiç gülmesende,
Þarap gibi duruyorken sen bu mahsende,
Ayýktým olmadý içtim olmadý.


Belki gelir dedim bekledim seni,
Her þiire hece hece yükledim seni,
Rüyalarda hayallerde yokladým seni,
Uyudum olmadý, daldým olmadý.

Bu sevdayý candan aziz bilirdim,
Ýstese ömrümü ona verirdim,
Varýmý yoðumu önüne serdim,
Yaþadým olmadý öldüm olmadý.



FEVZÝ EMÝR YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın: