Son bahar

Son bahar toprak, kahveye çalmýþ,
Sararmýþ yapraklar, insan gibi olmuþ,
Baharýný görmüþ, sonra solup gitmiþ,
Þen þakrak kuþlar, uçmuyor bu gün.

Parmak uçlarýný ýsýran soðuk,
Topraða karýþan yaðmur, hüzün dolu,
Toprak kokusu, yalnýzlýðý neye yormalý,
Hangi paspal uydurma dindirir acýlarý?

Fiziki mi her acý? Hayýr, hayýr,
Bazen ruhun da acýyor, içten bir yarý,
Kimi zaman gözlerde biriken yaþ,
Kimi zaman içten gelen bir fýrtýna,

Ýnsanýn kalbinde gizli bir yara,
Düþüncelerde kaybolmuþ bir dünya,
Her bahar gelir, ama bir baþka dert,
Yalnýzlýk içinde, sessiz bir hüsran.

Gözlerimdeki gökyüzü, bulutlarla kaplý,
Hüzün rüzgarý eserken, içimde bir sýzý,
Aðaçlarýn gölgesi, birer aný gibi,
Býraktýklarý izler, derin bir yara açtý.

Sosyal Medyada Paylaşın: