Kalkışma

dün!
taziye evi
genzimde düðüm
boðan hýçkýrýk

mevsimlerden yas
Eylül Ekim’e,
Ekim Kasým’a
öteleyen güneþi


taþ attýkça sen
gül attým iklimine


gülsem, açýlacak mý gökyüzüm


býçaða teslim
kalbimin ince zarý
tek heceye biçare
dil sustalý



çocuktum,
yön gösteren yýldýzlara
býraktýðýmda bilgeliði


söndürüverdiler istikbalimin ýþýðýný
kader aynasýnda

gamlý gözlerim
çam sakýzý, çoban armaðaný taþtan duvarlara



aþkýn týnýsý saðýrsan kusur
çizgi çektiðim yaþamak!
alaycý bulutlarýn
içime bastýrdýðým
yaðmur


tutup boðazýndan parçalamak
kurdun deðiþmez doðasý
kurbanýn yazgýsý


eðip boynumu geçince
eþikten eþiðe
içten dýþa
dýþtan içe
açýlan sýr kapýsý


ilmeði boynuma geçiren
yüzsüz cellat
tezgahta, peynir ekmek
akýl yediren vicdaný


yargýca býraktým
vazgeçtim benim olan haktan…


yara diþil
kudret eril


çýplak ayakla yürünür ateþ


kiraz çiçekleri açmýþ
saçlarýmda
çocukca heves
masum zamanlarýn görülen rüyasý


bir kuþ konmuþtu iþaret parmaðýma
öpemeden, uçup gitti
annemin dualarý korudu o hain kurttan


acý
adýný koyamadýðým uyanýþ


kahýr desem hafif
öldüren birþey
inancýn temelden sarsýlmasý
ruhun kalkýþmasý, bedeni alt etmesi…

Sude Nur Haylazca

(Vaha Sahra)

Sosyal Medyada Paylaşın: