zamaný çözüp boynuna takan adamým yaðmurlarla sabahý selamlayan âmâ bir âþýk çürük namlularla sevgiyi öldüren kalleþlere dönüp selam veriyorum gülüþümde kan revan var
ne kýþ akþamlarýnda tutuþmuþ ellerim ne de kadim kelamlarýn âlemi kýskanýr beni tanrýya usulca içimi gösteriyorum sýzdýrmayan bir dua gibi ama göz kapaklarým ýssýz ve günahkâr
bir hançer yarasýdýr her an bilirim ateþle suladýðým o beyhude çiçekler birden bütün çocukluðumla geri geliyor ama ben seni hep kýrmýzýyla anýyorum gel dedikçe küfürleþiyor bütün kelimeler
üstüne basýp geçtiðim harfler sarhoþ her nefesimden tanrýsýzlýk süzülüyor yanýk bir tenekenin dumaný ne kahraman ne kurban olabilen yalnýz bir âh’a sarýnýyorum bil çünkü sevda bir utançtan miras kalýr
karanlýk hep dosttur ey muzdarip aþina gözümden akan yaþlarla vurgun yemiþim tenime iþlenmiþ yalnýzlýk kuyusu hangi dizeye sýðdýrabilirim ki seni yaðmalanmýþ þiirlerde giyinmiþim
aynalarda bekleyen kýrýk suratlarý silmekle meþgul rüyalarýmý susturan eski sevinçler ve ben ki göðsüme mezar taþlarý asarým sevgisiz kalmak çok moda bu þehirde sen bana geceyi sakla çünkü kanayan her umut topraðýna gömülü
ihanetin rüzgarýyla sarsýlan aylarda þarký söyleyen bir þair var içten içe çürüyen yalvarýrmýþ gibi anýlara sýðýnýyorum çünkü sevmek artýk bir jest bir kadehin dibi kadar sýradan
gözlerinden yaðmur çalýp baþ ucuma koymuþum hatýralarla sarhoþ merhametsiz bir kalabalýkta ellerim kelepçesiz gezer adým gibi bildiðim her yolu þaþýrýyorum ve küllerimden doðan o eski güvercin uçamadan ölüyor þairin nefesinden vurularak
Sosyal Medyada Paylaşın:
CaNMaYBuL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.