beni bildin mi ben samsun’daným sakarya’daným ankara’daným ama hâlâ daðlanýr yüreðimde izleri, bir kayýp sancak, bir yitik sancaktar
ben sustum sen sessizlikte yitirdin beni omzunda bir þairin zafer cýðlýklarý gözlerinde Mustafa Kemal’in kendisi
ey direniþ ehli ne devrimin kýzýlýný ne de özgürlüðün nefesini soldurabilir mezar taþlarýna kazýnmýþ o ulvi adalet ve çokça aðlayan öksüz topraklar
bana bir çay demle kardeþ gecenin ortasýnda düþen neferler, ve perdesiz yýldýzlar perdesiz umut dolu kelebekler
demiþtim ben hainleþmezsek hem onurlu hem güçlü kalýrýz sen bastýðýn topraðýn kokusunu ararsýn dualarda ben en son yürüdüðüm yolu, dar kaldýrýmlarýn sancýsý oluruz, mazlumun yarasýna sarýlýp
eyvallah kan dolu bayraklarýn gölgesinde yeþeren çiçekleriz ama ne çok çabuk kýrýlýyor devrimin kýrmýzý gülleri bak gözlerimiz hala ufka dikili, ve her sabah doðuyor güneþ, ama hiç bitmeyen bir zaferin nöbetçileriyiz biz …
Sosyal Medyada Paylaşın:
CaNMaYBuL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.