yaðmura heveslendiðin gündü. bulutlardan yüz bulmuþtun kaybettiðin yüzünün yerine. denizi sýrtlamýþ getiren bir gözyaþý bile vazgeçiremedi seni bu hikayeden.
yorgundun üstelik. gecenin hangi çýkýþýna koþsan... kapý duvar... hangi kadýnýn gecesine düþsen... sahte bir anahtar...
oysa sözüne sürgün, kalbine kýzgýn, yaþýna denk son kilidiydim yalnýzlýðýnýn. bu yüzden aþk oyalý dudaklarýmýn daðýlmýþ rujuydu hüsran...
zira, ýskartaya çýkmýþ düþlere raðmen kimsesizliðimden tutma diye sesimin taklit kalabalýðýna inan diye þiir yazýyorum hâlâ. mevsime uygun bir denizin mýsra mezarlýðýnda her söz kendine yer bulur nasýlsa...
arkasýnda duramayacaðým, yakýlacak bir karar var þimdi avcumda. zaten neyin nesi ki bu sessizlik?
uzaðýnda durmaya mecalim yok bilesin.
Ekim-2008/ Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
selin yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.