MÜLTECİ GÖNÜL

Ah divane gönlüm,
Hudut bilmeden aþtýn gönül citlerini,
Sevdiðinin gönlünde mültecisin þimdi.

Sevdiðinin yüreði aþkýn narýnda har olmuþ,
Piþmiþ , yanmýþ ve özünü bulmuþ.
Kendini aþkýna kurban etmiþ.
Hasretinde dahi özünü yaþar.

Makamlarýn zirvesinde aþký.
Yüreði Baki, Nebi, Fuzuli sevdasýndan tatmýþ,
Onlarla hemhal olmuþ.
Necip Fazýl’la göz göze gelmiþ.
Mehmet Akif’i yüreðine sermiþ.

Ya ben,
Had bilmeden onun narý beni sarmýþken,
Korkularýn en fenasý, kaybetmek,
Bir duvar gibi dikilmiþ karþýma.
Tuzbuz etmiþ, sevileceðim ihtimaline dair herþeyi.

Yaþamak denen hayatýn en büyük zulmüydü bu.
Kuþ gibi çýrpýnan yüreðimi, asmýþtý boþlukta,
Kanatlarýmý koparýp, acý denen zehirle bilenmiþ hançeri
Sevdiðime sarýldýkça kývýrýr, ah ettirir.

Büyük sevdanýn acýsýda büyük olurmuþ,
Ondan gelen bir tek söz deva olur bana,
Onu sevmenin verdiði haz, hepsini unuttururmuþ.
Mültecide olsan yaþa gönlünce,
Böyle bir yüreði sevmek nasip oldu diye.





Sosyal Medyada Paylaşın: