YÜREĞİMİ EZDİRDİN

Bize geldiðin zaman rüyalarda gezdirdin,
Onca yaþadýðýmýz günlere dalýyordum,
Sorumlu durumunla yüreðimi ezdirdin,
Hem hasretinle hem de efkârla doluyordum.

Hatýrlattýðýn halde hatýrýnda kalmayý,
Beceremedim gitti aþk gölüne dalmayý,
Maziden biraz renkli resim çizip çalmayý,
Adeta bir çýkmaza saplanýp kalýyordum.

Sanki senden daha çok sorumluluðum vardý,
Halbuki yaklaþsaydým yaramýz da savardý,
Ama vicdaným öyle aþýlmaz bir duvardý,
Sen ballandýkça ben de dondurma yalýyordum.

Kalbimin üzerini durup dört kez sýktýkça,
Diðer elinle sýkýp beþ defaya çýktýkça,
Aklýmý karýþtýrýp düþünceye soktukça,
Bir kalpte iki ismi yazýlý buluyordum.

Bayaðý cesaretli davranýyordun ama,
El deðdiremiyordum eme muhtaç yarama,
Bende öyle cüretkâr davranmayý arama,
Arada þaka ile yanýma alýyordum.

O zaman da olurdun ayný yaramaz çocuk,
Öyle oynaþýrdýn ki dersin ben senden küçük,
Dayanamaz arada atardým bir öpücük,
Bazen de biraz böyle kusurlu oluyordum.

Hiç aklýmdan çýkmýyor giderken hüzün dolman,
Çok özledim diyerek o sarýlýp da kalman,
Býrakýp da giderken bir sarhoþ gibi olman,
Ben de nefesi kaynar kazandan soluyordum.



Sosyal Medyada Paylaşın: