Sevgili... Biliyormusun? Kendime sarýlmayý öðrendim. Soðuk bir geceydi... Sensizdim,Yalnýzdým, Kimsesizdim!!! Buz gibi bir vakitti... Ayazdaydým. Ýçim titriyordu ruhum üþüyor’du. Yokluðunun soðukluðu býçak gibi Yüzümü kesiyor’du. Ýçimin kýyýlarý parçalanýyor’du Ýliklerime kadar iþliyordu... Yalnýzlýðýn soðukluðu. Ateþten gömlekler Giyiyor’dum. Buz gibi bir zemheri yalnýzlýk vuruyordu. Sol yanýmdan. Buz tutuyordu tenim uyuþuyordu bedenim. Hücrelerim ölüyor’du Göðsümde çokça kýrýklar,uçurumlar... Oluþuyor’du. Düþüyor’dum kirpiklerim’den Ayak uçlarýma... Tuz buz oluyordum. Ve kendime sarýlýyordum. Biliyormusun? O günden sonra bir Daha hiç Üþümedim. B__T_✍️
Sosyal Medyada Paylaşın:
Baran ile şiir deryası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.