Mazoşist

ikide bir, senden sonrasýný sorma bana
bunu yaz bir kenara
senden sonrasý olmadý olmayacakta…


senden sonra, ufka serdim gözlerimi
balýkçý babasýný bekleyen hasret kokulu çocuklar gibi
uykusuz, umutsuz seni bekledim
göndere çekilmiþ bayrak gibi
hep sen dalgalandýn surlarýmda
hep senin yolunu gözledi nöbetçi kulelerim


senden sonra, dost sohbetlerinin en sessizi
arkadaþ toplantýlarýnýn en hayýrsýzýydým
daraðacýna gider gibi sokaða çýktým
inime girer gibi eve girdim
komþularýn en selamsýzýydým


sokak köpekleri, kuþlar ve sen hariç herkese küskündüm
kýrýktým, döküktüm, fazlaydým
sokaktan beni süpürdü çöpçüler
geçimsizdim, küfürbazdým, arýzaydým
statlarda beni yuhaladý seyirciler


senden sonra, yeni yeni hobiler buldum kendime
bazen, kelebek cesedi biriktirdim avuçlarýmda
yokluðunda iþte böyle öldüm gör iþte diye
bazen de iþinin ehli bir kundakçý gibi
bütün limanlarý ateþe verdim
senden baþka sýðýnacak limaným yok bil iþte, bil diye


ah dudaðýma konmuþ en güzel ýslýk


durup durup, senden sonrasýný sorma bana
senden sonra, çivi çiviyi söker dedim
fondip yapýlmýþ kadehlerle öpüþmeyi sevdim
gelmediðin her gün kalbime bir çentik atýp
zehriyle seviþen akrepler gibi yokluðunla seviþmeyi sevdim


“s e v e m e z s i n ” deme…


dikiþ tutmaz yaralarýmý bile sevdim ben
sen açtýn diye…





Sosyal Medyada Paylaşın: