K’öz

ölmeyi bayýlmak mý zannettin sen
ölmek, her þivede ölmektir
yaldýzlý kelimelerle süslesen de
gitmek, her alfabede gitmektir


iþin kolay yanýdýr gitmek
o kolay olaný seçer
g i d e r…
sesinin sularýndan içirmeden
yüzünün çiçeklerini koklatmadan g i d e r


bu frengili þehrin kirli sokaklarýnda
deþilmiþ yara gibi býrakýr seni
zehriyle seviþen akrepler gibi acýnla seviþmeyi öðretir sana
alt tarafý bir aþk deyip unuturum sanma
u n u t a m a z s ý n


bir selamý kurþuna dizip bir merhabayý ateþe atsan
bir aþkýn anýlarýný boðma raký gibi boðamazsýn
el bebek büyüttüðün sevdaný
hasta köpeðini t/uzak bir orman býrakýr gibi býrakamazsýn


adý üstünde ayrýlýk bu
ölümle ayný kefede durur
gökkuþaðýnýn bütün renklerini ç/alýp
rengarenk boyasan ayrýlýðý
tuvalde katran karasý bir iz kalýr


onu anýmsatan þarkýlarýn kalemini kýrýp
ona yazdýðýn þiirleri kadehlere gömsen
kadehin dibinde
ya bir aný, ya bir söz kalýr


dumaný bitse
ateþi sönmez
kül içinde
nar-ý cehennem k’öz kalýr







Sosyal Medyada Paylaşın: