Öyle yüzümdeki derin çizgilere aldýrma Bir zamanlar dolunaydým geceye Pencere önünde diz boyu yalnýzlýðýma da bakma Etrafýmda bir erkân cem ederdi ki sorma Kelimelerim de mühürlü deðil aslýnda Suskunluðum eskimiþliðimin zahiridir Eskidik ya! Eskimez mi insan denen natura Takvimlerden sayfa sayfa koptukça
Bak köprünün ucu orada Bir adým belki, atsam düþer miyim ki? Aman caným korkma! Kaç adýmda geldim bu karanlýða Bilirim ardýmda ne evlat var ne ayal Yapayalnýz dünyamda tek ahbabým kitaplar Olsun acý deðildi solmak sonbahar gibi Belki kim bilir bir kýþ mevsimi Koyarlar penceresiz odalara sessizce Dedim ya! Rüzgârdan ürken þule kadar kimsesizce Geldiðim kadarým giderken.
Yaðýz bir serinlik tenime deðen Oysa ne altýn sarýsý saçlarým vardý gençken Þimdi diþlerimin olmadýðýna da aldýrma Diþimle týrnaðýmla geldim yarýnlara Ama bitiyor iþte can! Bitmez mi? Ömür bir mühlet doldu, gerisi yalan. Annemin babamýn gül yüzlüsüydüm Güldü mü hayran kalýrdý cümle âlem Þimdi gülecek ne kaldý ki? Topladýk ne varsa payýmýza düþen.
Bir köprüdür hayat Býrakýn geçip gideyim dizlerim tutarken Yaþamak kadar ölmekte anlam
SELMA PEKÞEN Sosyal Medyada Paylaşın:
ARZUUU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.